تا کی، ای مه روی، کین انگیختن؟ خون ما بر خاک عمدا ریختن تنگ بر بستن کمیت فتنه را در شکارستان عشق انگیختن کی روا باشد به کوی عاشقان، دل ز ما دزدیدن و بگریختن جان به مهر خویش بستن، وانگهی کشته خود را به زلف آویختن گشت خسرو مویی، از خود مگسلش سهل باشد موی را انگیختن امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات : غزلیات : شمارهٔ ۱۵۶۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/62147