لبت در سخن انگبین ریخته رخت مشک بر یاسمین ریخته از آن روی و موی دلاویز تست دلم در شب و روز آویخته چو باد صبا دید رخسار تو به گل گفت «کای روی تو ریخته برانگیختی بر من اسپ جفا دگر تا چه ها باشد انگیخته؟» ز خسرو گریزان مشو کو شده ست اسیر تو، وز خویش بگریخته امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۷۶۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/62344