همی روی و من از رفتن تو ناخشنود نگر به روی منا تا مرا کنی پدرود مرو که گر بروی باز جان من برود من از تو ناخشنود و خدای ناخشنود مرا ز رفتن تو وز نهیب فرقت تو دو چشم چشمه خون گشت و جامه خون آلود مگر فراق ترا پیشه زرگری بوده ست که کرد دو رخ من زرد فام و زر اندود تو رفتی و ز پس رفتن تو از غم تو خدای داند تا من چگونه خواهم بود فرخی سیستانی : دیوان اشعار : قطعات و ابیات بازماندهٔ قصاید : شمارهٔ ۹ - همو راست گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/62804