تا خوید نباشد به رنگ لاله تا خار نباشد به بوی خیرو برفضل او گوا گذراند دل گرچه گوا نخواهند از خستو اندر میزد با خرد و دانش اندر نبرد با هنر و بازو از راستی چنانکه ره او را گویی زده ست مسطره و سازو ای زایران زبر تو آکنده هم کیسه های لاغر و هم کندو دست و زبان بدو نرسد کس را آری به ماه بر نرسد لا تو فرخی سیستانی : دیوان اشعار : ابیات پراکنده : شمارهٔ ۳۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/64147