ای غمزه تیز کرده به قصد هلاک ما بر باد داده آتش عشق تو خاک ما صد دل فدای چاک گریبان و دامنت آخر بپرس حال دل چاک چاک ما آتش گرفت سینه ز سوز درون من اندیشه کن ز سوز دل دردناک ما همچون بنفشه سر بدر آرم به پای بوس سرو تو گر کند گذری بر مغاک ما ساقی بیار کوزه و پر کن که روزگار روزی بود که کوزه بسازد ز خاک ما ترسم که آه ابن حسام آتشین کند آیینهٔ ضمیر مصفّای پاک ما ابن حسام خوسفی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/64599