بیا که مجلس انس است و دلستان جان بخش همی کند ز گلزرا قدس ریحان بخش بیا که هدهد هادی به لحن داوودی حدیث می کند از منطق سلیمان بخش آیا رسیده به سر چشمه ی زلال وصال به عاشقان جگر تشنه آب حیوان بخش به رهروان بیابان وادی ایمان ز طور قرب شب تیره نور غرفان بخش ز فیض لم یزلی آنچه عین بهبودست کرشمه ای کن و از لطف خود مرا آن بخش چو ما به درد و دوای تو از تو خرسندیم تو خواه درد بیفزای و خواه درمان بخش سیاهکاری ابن حسام سرگردان به جعد تافته ی طرّه پریشان بخش ابن حسام خوسفی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۰۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/64690