مقیم میکده و ساکن خراباتم نه مرد صومعه و سمعه و مقاماتم مرا به کعبه چه خوانی که طاق ابرویت بس است روز دعا قبله ی مناجاتم اگر نه بر سر کویت به طوع سجده کنیم ملک گناه نویسد به جای طاعاتم مقرّبان صوامع نشین لاهوتی کنند ورد سحر نغمه ی مقالاتم حدیث وجد من افسردگان کجا دانند فلک به چرخ در آید ز شوق حالاتم برفت عمر به زهد ریا و سالوسم کجاست باده که ضایع گذشت اوقاتم به باده خرقه ی ابن حسام رنگین کن که دل ملول شد از رنگ زرق و طاماتم ابن حسام خوسفی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۲۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/64718