ترا که گفت که بر برگ گل کلاله فکن بنفشه تاب ده و بر رخ چو لاله فکن به غمزه صید دل عاشقان کن و آنگه بهانه بر نظر نرگس غزاله فکن میار باده تلخم که عیش من تلخ است ز لعل خویش می ناب در پیاله فکن چو درد نامه عشاق خویشتن خوانی کرشمه ای کن و چشمی برین رساله فکن مقال ابن حسام آتشی دل آشوبست ز دیده آب سرشکی بر بن مقاله فکن ابن حسام خوسفی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۴۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/64738