ایا ثنای تو بر جملهٔ خلایق فرض کم از بزرگی تو آسمان بطول و بعرض تو شمس دینی و بر شمس آسمان گشتست نماز بردن سوی در رفیع تو فرض امید رزق ز دیوان جود تو دارد هر آنکسی که دهد لشگر امانی عرض ز سیر هفت ستاره ، ز دور هفت فلک چو تو نیاید یک تن علی بسیط الارض ترا شد ستم بنده ، که کردیم آزاد هم از عنای سؤال و هم از عقیلهٔ قرض رشیدالدین وطواط : مقطعات : شمارهٔ ۵۷ - هم در حق شمس الدین گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/65375