کل ما کان عندکم ینفد دام ما عنده الی السرمد وضع آن اندر آب و گل نبود موضعش غیر جان و دل نبود نشود حبه ای ازان ضایع روز محشر شود به او راجع خانه تن خرابه ایست کهن لله و فی الهش عمارت کن لقمه هایی که مشتهای دل است بهر این خانه مشت های گل است چون کفایت همی کند دو سه مشت چند گل می کشی به گردن و پشت گل مزن می نگویمت به گزاف گل همی زن ولی به قدر کفاف هست چندان بس از شراب و طعام که به طاعت توان نمود قیام ور فزایی بر آن سرف باشد کی سرف مایه شرف باشد جامی : هفت اورنگ : سلسلةالذهب : دفتر اول : بخش ۱۳۳ - اشارة الی قوله تعالی ماعندکم ینفد و ما عندالله باق گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/65618