گر بخاکم گذرد یوسف گل پیرهنم بوی پیراهن یوسف شنوند از کفنم بفراق تو گرفتار ترم روز بروز کس باین روز گرفتار مبادا که منم! کوه غم گشتم و هر لحظه کنم سینه خویش طرفه حالیست که هم کوهم و هم کوه کنم! لب ببستم ز سخن، ای گل خندان، که مباد مردمان بوی تو یابند ز رنگ سخنم هر کسی در چمنی هم نفس سیم تنی من و کنج غم و در سینه همان سیم تنم نکنم یاد بهار و نروم سوی چمن چه کنم؟ دل نگشاید ز بهار و چمنم گر دلم رفت، هلالی، گله از دوست خطاست دل چه باشد؟ که اگر جان برود دم نزنم هلالی جغتایی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۵۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/68609