بکجا روم ز دردت؟ چه دوا کنم؟ چه چاره؟ که هزار باره خون شد جگر هزار پاره منم و ز عشق دردی، که اگر بکوه گویم بخدا! که نرم گردد دل سخت سنگ خاره بدو دیده کی توانم که رخ تو سیر بینم؟ دو هزار دیده خواهم که: ترا کنم نظاره مه من، ز جمع خوبان بکسی ترا چه نسبت؟ تو زیاده ای ز ماه و دگران کم از ستاره ز برای کشتن من چوبسست چشم شوخت ز چه می کشند خنجر مژه ها ز هر کناره؟ چو غنیمتست خوبی بکرشمه جلوه ای کن که بعالم جوانی نرسد کسی دوباره دل خسته هلالی، چو بسوختی حذر کن که مباد از آتش او برسد بتو شراره هلالی جغتایی : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۶۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/68720