عشن تو مرا توانگری آرد بر از دیده به لؤلؤ و ز رخسار به زر با عشق توام عیش خوشست ، ای دلبر آری ز توانگری چه باشد خوشتر ؟ ازرقی هروی : رباعیات : شمارهٔ ۴۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/69410