پاکا منّزها متعالی مهیمنا ای در درون جان و برون از صفات ما از رحمت تو کم نشود گر به فضل خویش منت نهی و عفو کنی سیّئات ما دوران شرّ و فتنه و طوفان و حیرت است ظلمت حجاب راه شد از شش جهات ما نوح عنایت توبه به کشتی مغفرت سعیی کند مگر به خلاص و نجات ما آلایشی که رفت به آب کرم بشوی تنزیه ذات پاک تو دارد نه ذات ما مقصود ما حصول رضا و جوار توست ورنه چه بیش و کم ز حیات و ممات ما بی یاد تو اگر نفسی می رود هباست آری خلاصه یک نفس است از حیات ما هم تو دهی ز عقده ی تقلیدمان خلاص ورنه زمانه حل نکند مشکلات ما ما را ز هول زلزلت الارض باک نیست حفظ تو بس معاون ما و ثبات ما یک جرعه گر ز جام تو در کام ما چکد تا روز حشر کم نشود مسکرات ما توفیق ده که نام نزاری رود به خیر بر یاد دوستان تو بعد از وفات ما حکیم نزاری : غزلیات : شمارهٔ ۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/70226