صبا بگوی به یارم که باز می‌آیم به جان رسیده سویِ دل نواز می‌آیم چو حاجیان به سویِ کعبه ی زیارتِ دوست به دیده هر قدمی‌در نماز می‌آیم به بر گرفته میانِ تو کی بود که چو خضر کنارِ چشمه ی حیوان فراز می‌آیم ز در درآیی و صحنِ سرا بیارایی تو می‌خرامی‌و من پیش باز می‌آید کرشمه ی تو مرا می‌رباید از من و من به غمزه ی توبه صد اهتزاز می‌آیم دلم که در خمِ زلفِ تو مبتلاست گواست که من به جان ز شبانِ دراز می‌آیم همان نزاریِ محمودم ار قبول کنی که در مواکبِ حسنِ ایاز می‌آیم حکیم نزاری : غزلیات : شمارهٔ ۹۰۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/71140