ما که شنگولیانِ خوش باشیم بنده‌ی شاهدانِ قلّاشیم بت‌پرستی نمی‌کنیم اَرنه لعبتی بی‌نظیر بتراشیم اصل معناست ور نه نقش کنیم صورتی بی‌بدل که نقّاشیم گاه دیوانه‌ایم و گه عاقل گاه پندان شویم و گه فاشیم دام در خاک و مرغ در افلاک دانه‌ای بر امید می‌پاشیم خلق اگر دوست‌اند وگر دشمن ما نه مردانِ صلح و پرخاشیم ایمنیم از خبر که خرسندیم فارغیم از خرد که اوباشیم کارِ‌ما با نزاری افتاده‌ست چون نزاری برفت ما باشیم حکیم نزاری : غزلیات : شمارهٔ ۹۱۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/71155