ترک سر خویشتن بگویم نام تو در انجمن بگویم تا چند چو غنچه زی لب در؟ چون گل به همه دهن بگویم خورشید قفا خورد ز رویت در روی مه این سخن بگویم در سجده شوند سرو و سوسن گر وصف تو در چمن بگویم پیش رخ تو جمال دادند من با گل و یاسمن بگویم ترسم که خجل شوی اگر من شرح غم خویشتن بگویم خود می گویند چشم و رویم حاجت نبود که من بگویم وصف رخ و زلف تو به تعریض چون سنبل و نسترن بگویم داند همه کس که من چه گفتم گر پیش هزار تن بگویم کمال‌الدین اسماعیل : غزلیات : شمارهٔ ۱۲۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/71695