دلی دارم ز جان دل برگرفته پس از پیشم پی دلبر گرفته بترک خوشدلیها گفته وانگه غمش را تنگ اندر بر گرفته شده در سایۀ آن زلف دلگیر گرفته خانه و در خور گرفته غمت از نازنینی عاشقانرا سراسر در زر و گوهر گرفته لب شیرین تو انگام نکته هزاران خرده در شکر گرفته خیال زلف تو اندیشه ها را همه در مشک و در عنبر گرفته ز عکس زلف و تاب و چهرۀ تو دل من صورت مجمر گرفته زهی از پرتو رخسار خوبت چراغ آسمان اندر گرفته همی خندم بر غم دشمن خویش وگر چه همچو شمعم سر گرفته ز بار عشق آن مشکین رسنها قد من عادت چنبر گرفته مثال خزطّ تو در باغ دیده بنفشه نسختی زان بر گرفته کمال‌الدین اسماعیل : غزلیات : شمارهٔ ۱۳۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/71704