از بس که رخ لاله خوش و خندانست چشم تر نرگس اندر و حیرانست رویی که بچشم می در آید اینست چشمی که بروی می در آید انست کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات : شمارهٔ ۱۱۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/71848