بی عیش و طرب دمی چو برنارد دوست ناچار زهر غمی بیازارد دوست گر زانکه غمی برویش آمد چه عجب؟ غم نیز چو من روی نکو دار دوست کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات : شمارهٔ ۱۲۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/71860