دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند آمد گل و بلبل بر او رخت افکند ای بیهده گوی مست، بسیار مگوی وی شوخ دهادن دریده، بر خویش مخند کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات : شمارهٔ ۳۲۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/72061