آنان که زوصلشان دلم می بالید جانم زفراقشان فراوان نالید ناگاه دهان گورشان بی دندان چون آب بخورد و خاک در لب مالید کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات : شمارهٔ ۴۲۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/72165