تا کرد مرا دیده بروی تو نظر اندر سر من نماند از عقل اثر این عقل بود که خانه پر لعل و گهر چشمم همه شب گشاده می دارد در؟ کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات : شمارهٔ ۴۳۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/72172