خالیست سیاه بر رخ آن مه وش افتاده خوش و مراهمی افتد خوش چون مهر که از مشک نهی بر باده یا قطرۀ آبی که چکد بر آتش کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات : شمارهٔ ۴۹۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/72229