نرگس که صبا بروی درمی جهدش یعنی ز لطافتست که دم می دهدش کآن چشم که باز کرد در کوی بقا چندان ندهد مهله که بر هم نهدش کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات : رباعیات : شمارهٔ ۴۹۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/72235