چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک کرد از رخ من باستین یکسو اشک شمعم که مرا بریش خند آن دلبند سر می برد و می سترد از رواشک کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات : شمارهٔ ۵۳۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/72272