بخشید خواجه دوش مرا اسب خاص خویش و انصاف این بود همه از طبع مکرمش و ربا ورم نداری آنک برو ببین اسبیست تنگ بسته و لیکن بر آخورش کمال‌الدین اسماعیل : قصاید : شمارهٔ ۱۱۰ - و قال ایضاً گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/72712