ای صبا، ای صبا، بحکم کرم بوی لطفی بمغز ما برسان ببزرگی مرا پیامی هست تو رسول منی، بیا برسان بجناب بهاء ملّت و دین یا رب او را بکامها برسان و آنچه او را مرا دو مقصودست اندارنش بمنتها برسان چون رسی وقت فرصت خلوت مبلغی خدمت و دعا برسان وز منش خاص بیش از اندازه خدمت و مدحت و ثنا برسان گو فلان گفت بر توام رسمیست بکرم رسمک مرا برسان و آن دعایی که پارت آوردم اگرش وقت شد عطا برسان ور در اینش تعلّلی بینی این سخن هم بدین ادا برسان مدحت رایگان حلالت باد عوض تحفه یا بها برسان کمال‌الدین اسماعیل : قصاید : شمارهٔ ۱۵۳ - وله ایضاً گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/72755