ای کریمی که گاه فیض نوال
رشح کلکت معلّم ابرست
از عطای تو نیمه یی برسید
وان دگر نیمه هم بران کبرست
همچو ایمان برات انعامت
نیمه یی شکر و نیمه یی صبرست
اینچنین منکرست که این وجه است
من بدیدم علاج آن جبرست
کمالالدین اسماعیل : قطعات : شمارهٔ ۴۳ - وله ایضا
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/72838