ای کریمی که گاه فیض نوال رشح کلکت معلّم ابرست از عطای تو نیمه یی برسید وان دگر نیمه هم بران کبرست همچو ایمان برات انعامت نیمه یی شکر و نیمه یی صبرست اینچنین منکرست که این وجه است من بدیدم علاج آن جبرست کمال‌الدین اسماعیل : قطعات : شمارهٔ ۴۳ - وله ایضا گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/72838