می کنی دوستیّ دشمن من تا از آن حشمتت فزون باشد خود جز این چشمم از تو کی دارد هر که را عقل رهنمون باشد؟ این چنین دون و بدگهر که تویی به منت التفات چون باشد؟ مردمان سوی مردمی یا زند میل دونان بسوی دون باشد عقل را راه در دماغ بود تیز را رهگذار ... باشد کمال‌الدین اسماعیل : قطعات : شمارهٔ ۱۱۹ - وله ایضا گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/72915