مکن ملامت من گر به خدمت خواجه مرا زیادتی اکنون تردّدی نرود ضرورت از پی قوتی ببایدم رفتن مرا ز بخشش او چون تعهّدی نرود تعهّد ار نبود کومباش، سهلست این ز من برای تعهّد تقاعدی نرود و لیک محض خری باشد آمدن جایی که گر نیایی هرگز تفقّدی نرود کمال‌الدین اسماعیل : قطعات : شمارهٔ ۱۷۴ - ایضا له گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/72970