ای دل و جان بیاد تو زنده همه فانی تو حیّ پاینده ای ز نعت صفات لم یزلت فکر انسان سپر بیفکنده اعتقادات اهل باطل را دست صنعت ز بیخ برکنده مهرت از هر دلی که سربرزد بدهد جان چو صبح در خنده عاشق صادق تو چون شمعست که ز گردن زدن شود زنده به زبان نام تو چگونه بریم؟ با چنین خاطر پراگنده به خدایی خویش در گذران هر خطایی که رفت بر بنده کمال‌الدین اسماعیل : قطعات : شمارهٔ ۲۹۷ - وله ایضا گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/73093