دلبستگی نماند به وارستگی مرا وارستگی مباد ز دلبستگی مرا آسودگی به شربت مرگم علاج کرد دشمن طبیب گشت درین خستگی مرا کردم ز عشق شکوه تلافی نمی‌شود سوزند اگر به آتش وارستگی مرا روزی که جامه بر قد احباب دوختند عشقت قبول کرد به شایستگی مرا ترسم ز نازکی شکند شیشه دلم در بر کش ای نسیم به آهستگی مرا قدسی روم طفیل حریفان به بزم او هرگز نخواند یار به دانستگی مرا قدسی مشهدی : غزلیات : شمارهٔ ۱۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74047