بازم نشسته تا مژه در دل نگاه کیست روزم سیاه‌کرده چشم سیاه کیست با آنکه صرف شد همه عمرم در انتظار آگه نیم هنوز که چشمم به راه کیست دل‌دادن و سخن‌نشنیدن گناه من دل‌بردن و نگاه‌نکردن گناه کیست جرم مرا امید به رحمت حواله کرد در حیرتم که دیده نر عذرخواه کیست داند کسی که دیده کله کج نهادنت گل غرق خون ز حسرت طرف کلاه کیست گر پی بری به مرتبه محرمان عشق دانی که عفو دست‌‌نشان گناه کیست تیرش تمام سینه‌پسندست و دلنشین این غمزه دست‌پرور طرز نگاه کیست قدسی اگر دلم نخراشیده غمزه‌اش الماس بر جراحتم از برق آه کیست قدسی مشهدی : غزلیات : شمارهٔ ۸۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74112