خانه‌ام نیمی خراب از گریه نیمی پرگل است همنشینم جغد از یک سو، ز یک سو بلبل است نکته‌ای تا کرده از سیرابی زلفش رقم از رطوبت خامه‌ام گویی که شاخ سنبل است کی به گوشش می‌رسد فریاد محرومان باغ؟ بس که گوش گل ز جوش بلبلان پرغلغل است خواری عشقم مبین، بنگر قبای غنچه را ابره گر از خار دارد، آستر برگ گل است از دل قدسی به شهر و کو چه می‌جویی سراغ؟ جان آن دیوانه، چین زلف و قید کاکل است قدسی مشهدی : غزلیات : شمارهٔ ۱۰۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74132