من لبالب آروز، لیک آرزوی دل یکی‌ست عالمی پر از شهید و غمزه قاتل یکی‌ست خواه سوی کعبه رو خواهی ره بتخانه گیر کوی عشق است این به هر جا می‌روی منزل یکی‌ست نه ز هجران خسته دل گردیم نی از وصل خوش موج دریاییم ما را لجه و ساحل یکی‌ست وادی عشق است اینجا ساربان آهسته ران هر قدم مجنونی افتاده‌ست اگر محمل یکی‌ست قدسی مشهدی : غزلیات : شمارهٔ ۱۱۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74145