سپندوار بر آتش چو اضطراب کنم ز سوز دل، جگر شعله را کباب کنم شود ز لذت نظاره چشم من محروم به وقت دیدنش از بس که اضطراب کنم به یاد لعل تو شبها به محرومی ز خون دل، قدح خویش پرشراب کنم دم شهادت خود، خوش تنعمی دارم که زخم از دم شمشیر انتخاب کنم قدسی مشهدی : غزلیات : شمارهٔ ۳۹۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74422