ما حرف سود خویش برای زیان زدیم خرمن چو گل به نیت باد خزان زدیم من بعد، ما و حلقه رندان، چه سود کرد چندان که حلقه بر در هفت آسمان زدیم طول امل درازتر از روزگار بود در زلف یار، دست ز کار جهان زدیم ما را حجاب دام، نفس در قفس شکست یک بار اگر به سهو، دم از آشیان زدیم قدسی مشهدی : غزلیات : شمارهٔ ۳۹۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74431