نوشم ز بس چو باده، ز پیمانه، دوستی جوشد چو خونم از دل دیوانه، دوستی این دلخوشی بسم، که ز من در طریق عشق آموختند بلبل و پروانه، دوستی گر دوستی طلب کنی، از من طلب که کرد نسبت درست با من دیوانه، دوستی قدسی ترحم است بر آن ساده‌لوح، کو جوید ز دل شکیب و ز جانانه، دوستی قدسی مشهدی : غزلیات : شمارهٔ ۴۴۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74481