چند جفا شیوه و عادت کنی؟ وقت نیامد که مروت کنی؟ خود چه شود، گر به اسیران خویش لطف به اندازه حسرت کنی؟ جان ز غمت بر لبم آمد نشست منتظر آنکه تو رخصت کنی ما و گنه، گر تو به این روی خوب روز جزا میل شفاعت کنی خود چه گزینی که ازان بهترست؟ قدسی اگر ترک محبت کنی قدسی مشهدی : غزلیات : شمارهٔ ۴۵۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74482