ز دل پیش از فراقت آه دردآلود برخیزد به هرجا برفروزد آتش آنجا دود برخیزد طبیبم بر سر بالین نمی‌آید وگر آید چو گل کآید پس از سالی نشیند زود برخیزد ز بس آفاق را پر کردم از آوازه شیون ترنم ره نیابد کز لب داوود برخیزد قدسی مشهدی : مطالع و متفرقات : شمارهٔ ۲۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74519