آن را که قبول، دور اندازد رخت نابود شود کمالش از پستی بخت هر میوه که آن پخته شد و چیده نشد ناچار فتد ز شاخ در پای درخت قدسی مشهدی : رباعیات : شمارهٔ ۴۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74588