رخسار تو هر کجاست، صبح طرب است گر شام غمی ره برد آنجا، عجب است آنجا که سر زلف دراز تو نشست پاس نفس صبح، کمال ادب است قدسی مشهدی : رباعیات : شمارهٔ ۸۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74628