جز درد، دلم هیچ نیندوخته است از داغ جگر چراغم افروخته است از بس که پی دوست نمودم تک و دو چون لاله مرا نفس به دل سوخته است قدسی مشهدی : رباعیات : رباعیات : شمارهٔ ۱۱۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74658