با آن که چو مهر، یار تنها گذرست پیوسته مرا ز رشک، خون در جگرست کان یار که چشم یاری از او دارم صد ره از من به خود گرفتارترست قدسی مشهدی : رباعیات : شمارهٔ ۱۲۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74666