عمری‌ست که یار درد من افزوده‌ست بر دیده من پای ز غفلت سوده‌ست شکر قدمش چگونه گویم که هنوز چون حلقه دام، خاک و خون آلوده‌ست قدسی مشهدی : رباعیات : شمارهٔ ۱۴۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74683