از نور رخت، سها چو خورشید بود آن کش تو نه ای امید، نومید بود تو عین بقا و دیگران محض فنا هرکی به تو زنده گشت، جاوید بود قدسی مشهدی : رباعیات : شمارهٔ ۳۱۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74851