بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ از شبنم خون تازه نماید گل داغ چون گریه شود تمام، چشمم سوزد روغن چو نماند، آتش افتد به چراغ قدسی مشهدی : رباعیات : شمارهٔ ۴۴۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74987