الهی گاهی بخود نگرم گویم از من زار تر کیست، گاهی به تو نگرم گویم از من بزرگوار تر کیست ؟ بنده چون بهی خود نگرد بزبان تحقیر از کوفتگی و شکستگی خود گوید : پُر آب دو دیده و پُرآتش جگرم پُر باد دو دستم و پُر از خاک سَرم و چون به لطف الهی و فضل ربّانی نگرد، بزبان شادی و نعمت آزادگی گوید : چه کند عرش که او غاشیهٔ من بکشد چون به دل غاشیهٔ حکم و قضای تو کشم بوی جان آیدم از لب چو حدیث تو کنم شاخ عز رویدم از دل چو بلای تو کشم خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه : مناجات شمارهٔ ۱۹۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/75677