اهل دل زلف درازت رشته جان گفته اند زین حدیثم بوی جان آمد که ایشان گفته اند تا دهانت نیست پیدا وز نظرها شد نهان خرده بینان وصف آن پیدا و پنهان گفته اند زآن دهان چون شکر هر گه حدیث آمد به لب از لطافت آن سخن شیرین و خندان گفته اند قامتی همچون الف داری و ابروئی چور نون در تو هر آنی که گفتند از پی آن گفته اند وصف آن زلف و دهان سودانیان تنگدل نیک نامفهوم و بیش از حد پریشان گفته اند در چمن برخاستست از سرو فریاد و فغان تا از آن بالا حدیثی عندلیبان گفته اند گفته های نسته از شوق جمال او کمال هر چه مرغان خوش الحان در گلستان گفته اند کمال خجندی : غزلیات : شمارهٔ ۳۲۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/76182